بازباران باترانه
          می خوردبربام خانه ،
                                       یادم آردکربلا را،
                                                                  دشت پرشوروبلا را ،
گردش یک ظهرغمگین گرم وخونین ،
                                 لرزش طفلان گریان زیر تیغ ونیزه ها را ،
                                                    باصدایی کودکانه واندرین صحرای سوزان ،
میدود طفلی سه ساله پرزناله دل شکسته پای خسته ...
                                         باز باران خون یاران،
                                                    قطره قطره می چکد از چوب محمل،
آخ باران !
کی بباری بر تن عطشان یاران ؟
                          ترکنی زآنان گلو را...؟
                                                      آه باران !
                                                          آه باران!
                                                                آه باران...