تبلیغات یا گزارش فعالیت باپول مردم

اخیرا رویکرد شهرداری مشهد در ارائه گزارش فعالیتها به سمتی هدایت شده که مورد پسند مردم نمی باشد. به طور مداوم تابلوهای تبلیغاتی کوچک وبزرگ وبنرهای آویز شده بر ستونهای برق حاکی ازاطلاع رسانی افتتاح پروژه ها،پلها،آسفالت خیابان،میزان جدول گذاری، میزان ایجاد فضای سبز،تعداد گل کاشته شده، میزان عبور آب از کانالها در ثانیه و... می باشد.اطلاع رسانی فعالیها به مردم حق هر سازمان و نهادی است و کاری پسندیده . اما نوع اطلاع رسانی و نحوه آن قابل تامل می باشد . بنرهایی که مطالب روی آن چاپ می شود و برای مدتی روی ستونها وتابلوهای تبلیغاتی سطح شهر نصب می شود صددرصد خارجی و وارداتی است . قیمتهای آن باچاپ ، ازمترمربعی پنج هزار تومان تا حدود ده هزار تومان براساس نوع مرغوبیت بنر می باشد .هزینه اطلاع رسانی ایجاد یک فضای سبز یا افتتاح یک پل در شهر مشهد با گستردگی شهر سر به فلک می کشد . این در حالی است که بسیاری از نقاط شهر نیازمند ریالهای اندکی برای چند متر جدول به منظور هدایت آبهای سطحی و یا مقداری آسفالت برای پیشگیری از ایجاد گردوخاک ویا ایجادکتابخانه ای برای جوانان منطقه است .شهرکهای اطراف مشهد که عنوانهایی از قبیل حاشیه نشینها ،خارج از محدوده ها و کم برخوردارها را به آنها اطلاق می کنند نسبت به نقاط برخوردار شهر از کمترین امکانات رفاهی محروم مانده اند .
نکته قابل توجه اینجاست که آیا راههای کم هزینه تری برای گزارش فعالیتها به مردم وجود ندارد ؟
برخی از این کانالهای ارتباطی را می توان نام برد . رادیو وتلویزیون . یکی از بهترین و کم هزینه ترین ابزارهای گزارش دهی می تواند باشد .همان گونه که اخیرا برنامه ای در حدود نیم ساعت در رادیو پخش می شود و به طور کامل فعالیتهای شهرداری مشهد را بیان می کند .اینجا اگر هزینه ای هم بشود رسانه استانی تقویت می شود. محل دیگر تیلیغات یا گزارش فعالیتها فیشهای برق،آب،گاز،تلفن و به طور اختصاصی قبضهای عوارض شهرداری می باشد .همه ی مردم آن را دریافت می کنند و تمام متون نوشته شده بر آن را مورد مطالعه قرار می دهند .
با کمی محاسبه می توان دریافت که نه تنها تبلیغات و گزارش دهی از طریق تابلوهای شهر و بنرهای نصب شده روی ستونهامقرون به صرفه نیست بلکه برای مردم مشمئزکننده شده است . فعالیتهای شهرداری باید در منظر عموم قرار گیرد وبرای مردم ملموس باشد.انتظار مردم از شهرداری ها بسیار بالاست .دلیل آن وجود مالیاتها و عوارض مختلف در بسیاری از خدمات ارائه شده می باشد . کوچکترین فعالیت اقتصادی،کمترین خرید و فروش وحتی نان مردم با پرداخت عوارض اجین است .مردم محاسبه گر هستند،اگر خدمتی کوچک در اطراف محل سکونتشان ارائه شود می بینند . ارزش آن را محاسبه می کنند و با دیگر نقاط شهر هم مقایسه خواهند کرد .  شهر مشهد فقط احمدآباد و کوهسنگی و قاسم آباد و اطراف حرم رضوی و میدان شهدا نیست،مشهد یعنی شهرک شهید رجایی یا قلعه ساختمان،یعنی شهرک شهید باهنر یا قلعه خیابان،یعنی شهرک قدس،یعنی خواجه ربیع،یعنی اسماعیل آباد،یعنی کوی امیرالمومنین،شهر مشهد فقط بند دال و بلوار شهید فرامرز عباسی نیست،شهر مشهد پلها،بلوارها،فضای سبزها،خیابانهای بسیاری نیاز دارد . بیش از نهصد هزار نفر از مردم مشهد عنوان حاشیه نشین دارند که خدمات کامل و ارزشمندی به آنان ارائه نمی شود. پس کارهای شهرداری نیازی به هیاهو ندارد چون هنوز از آنچه برازنده ی شهر مشهد و پایتخت معنوی ایران است بسیارعقب تر است .شایسته است شهرداری مشهد هزینه بالای طراحی،چاپ .نصب وجمع آوری بنر های وارداتی را برای مناطق محروم صرف کند.

پیشنهاد می کنیم اگر شهرداری اصرار به تبلیغات از طریق نصب بنر روی تابلوها و ستونها دارد این دواقدام را انجام دهد .

1- میزان دریافت بابت پروانه ساختمان ، عوارض نوسازی ، فروش تراکم قانونی ، جریمه تراکم غیرقانونی ، درآمد پارک بانها یا شرکت الیت ، و... دیگر دریافتها از مردم را نیز تابلو کند.

2-   حداقل در هر خیابان یک تابلو یا بنر آویزان کند و فعالیتها درمناطق کم برخوردار راهم گزارش کند .    

درسالهای نه چندان دور هنگامی که زائران امام رضا(ع) از سمت خیابان شهید نواب صفوی و یا آیت الله شیرازی به سمت حرم حرکت می کردند بناها و مغازه هایی میدیدند که باکاشی کاری و معماری اسلامی ساخته شده بود . این بناهای قدیمی در دوران پادشاهان و قدرتهایی ساخته شده بود که خیلی هم به اهل بیت تعلق خاطر نداشتند و فقط برای فریب مردم با وجودآن مخالفت نمی کردند .بناها قدیمی بود و عرض خیابان کم .مدیران شریف آستان قدس رضوی و مسئولان دولت جمهوری اسلامی که برسر کار آمدند برای خدمت رسانی بهتر طرح بهسازی حریم حرم را ارائه دادند و با خرید املاک مردم تصمیم به یک پارچه سازی بافت فرسوده گرفتند که الحق تصمیم به جا و عاقلانه ای بود. حضور میلیونها زائر در مشهد وکمبود فضای اقامتی و بازار برای بهره مندی مسافران برلزوم بهینه سازی فضای فرسوده تاکید دارد . اما چه اتفاقی افتاد که طراحان اصل را که همان فضای معنوی و اسلامی باشد رها کردند و فقط وفقط به اقتصادی بودن آن اندیشیدند . امروزه ازصحنهای حرم که خارج میشوی دیگر معماری اسلامی نمی بینی . هتلهای چند ده طبقه با معماری کاملا غیر اسلامی . پنجره ها رو بروی هم با فاصله ای اندک .دو خودرو از کنار هم در کوچه های به اصطلاح بهسازی شده به زحمت می تواند عبور کند . هتلهای بلند و بلندتر از مناره ها و گنبد حرم امام رضا (ع) حرم را به محاصره خود در آورده و روبه حرم و پشت به حرم ساخته شده . در بازارها هیچ معماری و نمادی از اسلام دیده نمی شود و هرکس هرچه دوست دارد می فروشد .  هر مغازه راازمغازه دیگر فقط یک دیوار ده سانتی جداساخته و دیگر از آن کاشی کاریها و قوسهای کنبدی خبری نست . واقعا به چه می اندیشند ؟ یکی از شبکه های تلویزیون گزارشی از پاریس می داد که هر خیابان معماری منحصر به فردی دارد و مالک حق تغییر آن را ندارد و تعداد طبقات باید براساس نقشه آن منطقه باشد . اگر امروزه مشهد را به عنوان پایتخت معنوی ایران معرفی می کنیم آیا نباید معیارهای یک پایتخت معنوی و اسلامی را رعایت کنیم ؟ عرصه میدان شهدا در حال آماده شدن است . شاید هنوز شکل واقعی آن ظاهر نشده باشد .اما آیا نباید این شهر معنوی یک میدان بزرگ برای تجمعهای مردمی داشته باشد؟ آنچه در میدان شهدا دیده می شود فقط عرصه های تجاری است و پارکینگ خودرویی . آیا پایتخت معنوی ایران نباید یک مصلا برای نماز جمعه داشته باشد ؟ یا هنوز هم بعد از گذشت 34 سال از انقلاب اسلامی باید مردم مشهد وزائران در زیر آفتاب و برف وباران نماز جمعه اقامه کنند . !!وگاهی در اتصال صفوف شک و شبهه ای پیش آید ! آیا این امکان وجود نداشت که بجای یکی ازاین هتلهای اطراف حرم که می شد در هرجای دیگر مشهد بنا شودمصلای بزرگ مشهد قرارگیرد؟! باور کنید اگر اعلام عمومی می کردند هزینه اش را مردم تقبل می کردند تا مسئولان شهر متضرر نشوند . !!پیشنهادی دارم . آقایان و حضرات مسئول سفری به محدوده آل سعود وهابی انجام دهند و ببینند که آنها چگونه حریم حرم را ساخته اند . چگونه زیرگذر ساخته اند و با چه رنگی آن را روشن کرده اند .چگونه با چترهای متحرک گرمای سوزان را برطرف کرده اند . ببینند بازارهای اطراف حرم را با چه معماری مزین کرده اند . سفر کنند و سوار اتوبوسهای مسیر حرم نبوی شوند و ببینند در چند دقیقه به حرم می رسد .سفر کنند و ببینند چگونه به زائران خدمات می دهند .البته می دانم که سفرهای بسیار کرده اند و دیده اند . اما .... فدای امام رئوفمان حضرت رضا (ع) بشوم پول هم که بسیار دارد  .پش اشکال کجاست . شاید من اشتباه می کنم و همین که هست کافیست .

رفته بودم شهرک شهید رجایی یا همان قلعه ساختمان دیدن پدر ومادر .دیدم بابا یه صندلی گذاشته سرکوچه و آفتاب گرفته . بنده ی خدا مدتی است بیماره .دستشو بوسیدمو به شوخی گفتم : سیاحت می کنی بابا جون . درهمین حالو هوا بودم که چیزی نظرمو به خود جلب کرد . بیشتر بچه هایی که ازمدرسه برمی گشتند یه پلاستیک زیر بغلشون بود . بضیها پلاستیکشون بزرگتر بود بعضیها کوچکتر . خوب دقت کردم ،متوجه شدم داخل پلاستیک یه جفت کفش ، یه کاپشن وبعضیها هم یه پیراهن داره . از خوشحالی بچه ها می شد فهمید که چه خبر توی مدرسه بوده . از اصغرآقای ابزار فروش پرسیدم این کفشو لباسا چیه دست بچه ها ؟ گفت: هرسال چندتا خیر با آموزش و پرورش برای بچه های بی بضاعت منطقه لباس عید می یارن .نشسته بودم از جا بلند شدم که برق شادی رو بهتر توچشمای بچه ها ببینم . خیلی تند راه می رفتند .مثل آونکه می خواستند زود برسن خونه و به بابا و مادرشون مشتلوق بدن و بگن دیگه غصه کفش و لباس منو نخورین ، خدا جور کرد . گوشیموحاضر کردم یه عکس بگیرم ولی مگه می شد....خدابه بانیانش خیر بده .حقیقتا شادی بچه هادیدن داشت . رفتم خونه ی بابا احوالی از بقیه پرسیدمو دست مادرمو بوسیدم وراه شهر رو پیش گرفتم .توی راه توفکر کار خوب آموزش وپرورش بودم که نزدیکای پنجراه یه بنر روی ستونهای برق وتابلوها ی تبلیغاتی دوباره نظرمو جلب کرد . با خط درشت نوشته بود ، 75 متری رضوی افتتاح شد . روی بیشتر ستونها این بنرتقریبا دومتری نصب شده بود .تصمیم گرفتم تا قاسم آباد که می رم بشمارم ببینم تومسیرم چندتا ازاین تبلیغ وجود داره . آخه برام تعجب برانگیز بود که چرا یه مطلب اینهمه تکثیر شده باشه .مگه چه خبره . هم رانندگی می کردم هم می شمردم که توی خیابان توحید یه تبلیغ دیگه همه ی آماری که گرفته بودمو به هم ریخت . روی یه بنر شاید یه متری نوشته بود : به تعداد شهروندان گل می کاریم . تا ساختمونها ی مرتفع میدون فردوسی روی بیشتر ستونها همین تبلیغو نصب شده بود .یه حساب کتاب کردم بنر متری پنج شیش هزارتومان با هزینه نصب هرکدوم تقریبا دوهزار تومان ...اوف سربه آسمون می ذاره . این همه هزینه که فقط بگیم ما بخشی از وظیفمونو انجام دادیم . عجب! نا خودآگاه اون پلاستیکهای دست بچه ها یادم اومد که هیچی روش ننوشته بود . نه اسم خیر نه اسم مدرسه و نه اسم جای دیگه ای. پس کی میدونه اونارو کی به بچه ها داده؟! چجوری باید تبلیغ کنن که ، آهای مردم ببینید ما چه خدمت بزرگی به محرومین کردیم .!مضمون آیه قران به ذهنم خطور کرد که صدقات و کمکهاتون باید بی منت باشه .بدون ماشین حساب با همون فکر مشغولم حساب کردم اگه هربنر یه لنگه کفش یا یه جفت جوراب بشه چنتا از بچه های بقیه ی مدارس محروم مشهد دم عیدی شادو خندان از مدرسه به خونه می رن که بگن : بابا ، مامان ببین شهرداری مشهد برامون لباس و کفش وکیف وجوراب آورده!دیگه نگران ناداریمون نباشید... اونموقع مردم هم که از بلوار 75 متری رضوی عبور می کنن با تعجب می گن : احسن به شهرداری که بلوار به این بزرگی روبدون هیاهو افتتاح کرد .یا وقتی عطر گلهای بهاری به مشامشون می خوره با یه صلوات بر محمد وآل محمد قدر زحمات خدمتگزارانشون روخواهند دانست . با همین اندیشه ها رسیدم توی کوچمون دیدم هنوز شاخه های درختهای کاج وسرو که از سنگینی برف چندروز پیش شکسته بود کنار دیوار مونده . برای اونها هم دلم سوخت که کاش به جای کاج چناریا اقاقی می کاشتند ...

سوال: چرا شهرداری مشهد در هفته بسیج هیچگونه فضاسازی تبلیغی در شهر در خصوص هفته بسیج انجام نداده است ؟

در حالی که برای سیرک و روز آمارو هفته اعتیادو قاشق چنگالو کتابو سینماو ... الی آخر بنرهای چند متری در بلوارها و سطح شهر میزنه !!! 

هفته دفاع مقدس رو به پایان است . امسال در اکثر برنامه ها رد پای شهرداری دیده می شد که به نوعی قصد همراهی در اجرای برنامه های گرامیداشت دفاع مقدس را داشت .البته تمام سازمانها و ادارات ملزم به همکاری و همراهی در اجرای اینگونه برنامه ها می باشند .و باید در کنار مردم باشند . اما برخی سازمانها که خدماتی می باشند بهتر است به همان وظیفه ی اصلی خود بپردازند . برای فرهنگ سازی و القای مدلهای شهر نشینی و یا شهروندی نباید با نام آن سازمان اقدامی انجام شود چرا که مردم به دلیل پرداختهایی که به اینگونه سازمانها دارند از آنها دل خوشی ندارند . پس مشارکت در اجرای برنامه ها و مناسبتها خوب است اما باید از بکار بردن نام و آرم خود پرهیز کنند . مردم نباید با تفکر مستقیم آنها مواجه باشند .مثلا استفاده از بیلبوردها و تابلو های شهر در القای فرهنگ شهری و شهروندی بازدهی خوبی ندارد . چون این اقدام خود نوعی تخلف است . رانندگان باید با تمام توجه خود در رانندگی دقت نمایند و خواندن تابلوها این توجه را کم می کند که شاهد تصادفهایی نیز بوده اید .